ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Λογιστών Νομού Λάρισας (Ε.Λ.Ν.Λ.) καλεί τους Λογιστές και τις Λογίστριες, να σταθούν δίπλα στο φοιτητικό κίνημα, και στους αγώνες της εκπαιδευτικής κοινότητας για να μην περάσουν οι αντιδραστικές αλλαγές στην παιδεία.

Το άρθρο 16 του συντάγματος είναι το τελευταίο εμπόδιο για την πλήρη ιδιωτικοποίηση όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης. Προηγουμένως έχουν λάβει χώρα μια σειρά αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στον τομέα της παιδείας, που την προετοιμάζουν για τις νέες συνθήκες οργάνωσης και λειτουργίας της καπιταλιστικής κοινωνίας που ζούμε.
Οι αναδιαρθρώσεις στην παιδεία είναι αποτέλεσμα των αλλαγών που έχουν συντελεστή στις εργασιακές σχέσεις.
Η μερική απασχόληση, η προσπάθεια κατάργησης του 8ωρου, η προσπάθεια κατάργησης των Σ.Σ.Ε., η συνεχής αλλαγή επαγγέλματος των εργαζομένων, συνδέεται άμεσα με τις αλλαγές στην εκπαίδευση, όπως η αποσύνδεση πτυχίου – επαγγέλματος, η απαξίωση των πτυχίων με την δημιουργία 3 κύκλων σπουδών, η δια βίου κατάρτιση κ.λ.π.
Παράλληλα η διάλυση του ενιαίου της εκπαίδευσης, με την αξιολόγηση κατηγοριοποιημένων ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και σχολείων, θα μεγαλώσει την αδικία για τα φτωχά λαϊκά στρώματα που ουσιαστικά θα καταδικάζονται στα κατώτερης ποιότητας σχολεία χωρίς κανένα αντίκρισμα των σπουδών τους στην παραγωγική διαδικασία.
Η θέσπιση αξιολόγησης και η ύπαρξη διαφορετικών κατηγοριών σχολείων της ίδιας βαθμίδας, είναι η προϋπόθεση για την λειτουργία των νόμων της αγοράς και του ανταγωνισμού. Τα Πανεπιστήμια δεν θα είναι ισάξια μεταξύ τους και χωρισμένα σε κατηγορίες, θα υπόκεινται στους κανόνες της αγοράς.
Η ανάμειξη των επιχειρήσεων στα προγράμματα σπουδών και έρευνας των ιδρυμάτων, με την δικαιολογία της χρηματοδότησης τους, θα τα καταντήσει ουσιαστικά παράρτημα αυτών των επιχειρήσεων, που θα παράγουν πλέον εμπορεύσιμο ιδιωτικό προϊόν και όχι κοινωνικό έργο και προσφορά, που θα αξιοποιηθεί από ολόκληρη την κοινωνία.

Διπλά ωφελημένες, από μια τέτοια εξέλιξη θα είναι οι επιχειρήσεις, αφού θα εξασφαλίσουν με μηδαμινό κόστος ,εργαστήρια, προσωπικό και έρευνα. Οι κίνδυνοι για την κοινωνία από μια τέτοια κατάσταση, είναι τεράστιοι, αφού τα αποτελέσματα των ερευνητικών προγραμμάτων θα ελέγχονται ουσιαστικά από τις επιχειρήσεις «χρηματοδότες», που θα κρίνουν σύμφωνα με τα συμφέροντα τους για το αν θα δημοσιοποιηθούν τα αποτελέσματα της έρευνας.
Τα ερωτήματα, όμως, για την αναγκαιότητα και τις προτεραιότητες της έρευνας επιβάλλεται να τίθενται από τους επιστήμονες και όχι από τους χορηγούς.
Η υλοποίηση αυτών των σχεδίων, θα οδηγήσει στην πλήρη υπονόμευση της κοινωνικής αποστολής των ΑΕΙ, τα οποία τελικά θα παράγουν ένα μοντέλο «επιστημόνων», σύμφωνα με τις τρέχουσες ανάγκες της αγοράς. Αυτοί οι «νέοι επιστήμονες» δεν θα έχουν βαθιά γνώση του επιστημονικού αντικειμένου, θα παίρνουν επιφανειακή κατάρτιση και θα έχουν ημερομηνία λήξης, όπως όλα τα προϊόντα στα ράφια ενός super market. Έτσι όταν, λίγα χρόνια μετά την πρόσληψή τους, οι ανάγκες της αγοράς διαφοροποιηθούν, θα απολύονται και θα οδηγούνται σε επανακατάρτιση (διά βίου μάθηση) με δικά τους, φυσικά, έξοδα.
Είναι ολοφάνερο πλέον ότι η επιχειρούμενη αναθεώρηση του άρθρου 16 ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Πριν απ' όλα επιβάλλεται να συνειδητοποιηθεί ότι ο προτεινόμενος όρος «μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια» είναι προσχηματικός και χρησιμοποιείται καθαρά για λόγους πολιτικού marketing και όχι για λόγους ουσίας. Ας πούμε, όμως, τα πράγματα με το όνομά τους. Πρόκειται για ιδιωτικά πανεπιστήμια που ασφαλώς και θα πραγματοποιούν κέρδη. Σε διαφορετική περίπτωση, ποιος παράφρων επιχειρηματίας θα διέθετε τα τεράστια ποσά που απαιτούνται για την ίδρυση, τον εξοπλισμό, τη στελέχωση και τη λειτουργία ενός αξιοπρεπούς πανεπιστημίου χωρίς την προσδοκία σημαντικού οικονομικού, και όχι μόνο, οφέλους;
Τα βασικά επιχειρήματα υπέρ της αναθεώρησης που προβάλλονται τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την αξιωματική αντιπολίτευση είναι τα ακόλουθα:

1ο επιχείρημα: Η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων θα βελτιώσει το επίπεδο και των δημόσιων πανεπιστημίων, επειδή θα αναγκαστούν να γίνουν ανταγωνιστικά.
Η άποψη αυτή κρίνεται επιεικώς αφελής. Τίνος τη νοημοσύνη προσπαθούν να υποτιμήσουν; Γιατί, αν ειλικρινά ενδιαφέρονται για την αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου, δεν διαθέτουν τα απαιτούμενα χρήματα ώστε να μην έχουν θέση τα ιδιωτικά; Δυστυχώς, όμως, η πολιτική της συνεχιζόμενης υποχρηματοδότησης (μείωση 0,36% ακόμη και στον προϋπολογισμό του 2007) οδηγεί στην απαξίωση του δημόσιου πανεπιστημίου. Έτσι, θα δημιουργηθούν από τη μια μεριά «ιδιωτικά κέντρα αριστείας» τα οποία θα απευθύνονται, όπως είναι φυσικό, αποκλειστικά σε όσους έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης σ' αυτά, και από την άλλη μεριά απαξιούμενα «δημόσια κέντρα κατάρτισης» για τις οικονομικά ασθενείς τάξεις.
Και όπως είναι αναμενόμενο, όσοι έχουν πτυχία από τέτοια απαξιούμενα ιδρύματα δεν θα έχουν καμιά σοβαρή προοπτική πρόσβασης στην αγορά εργασίας.
Το πανεπιστήμιο ανήκει στην ελληνική κοινωνία, σ' αυτήν απευθύνεται και αυτή θα πρέπει να υπηρετεί. Κάθε Έλληνας πολίτης δικαιούται να έχει τις ίδιες δυνατότητες πρόσβασης στη γνώση.
Τι έχει να κερδίσει, λοιπόν, η ελληνική κοινωνία από τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων;

Απολύτως τίποτε, όπως δεν είχε κανένα όφελος και από τη λειτουργία ιδιωτικών σχολείων. Δεν μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι αυτό οδήγησε σε αναβάθμιση των δημόσιων σχολείων επειδή αναγκάστηκαν να γίνουν ανταγωνιστικά. Απλά συνεχίζουν να κερδίζουν οι επιχειρηματίες στον χώρο της εκπαίδευσης και όχι ο ελληνικός λαός.
Το ίδιο έργο το έχουμε ξαναδεί και στον χώρο της υγείας. Ποιο ήταν το κέρδος για την ελληνική κοινωνία από τη λειτουργία των ιδιωτικών επιχειρήσεων παροχής υπηρεσιών υγείας; Μήπως αναβαθμίστηκαν τα δημόσια νοσοκομεία επειδή αναγκάστηκαν να γίνουν ανταγωνιστικά; Όλοι γνωρίζουμε ότι όχι μόνο δεν συνέβη κάτι τέτοιο, αλλά αντίθετα υποβαθμίζεται διαρκώς το επίπεδο των δημόσιων φορέων παροχής υπηρεσιών υγείας, με αποτέλεσμα να θησαυρίζουν οι ιδιώτες.

2ο επιχείρημα: Ήδη λειτουργούν στη χώρα μας ιδιωτικά πανεπιστήμια τα οποία δεν ελέγχονται από το κράτος, ενώ μετά την αναθεώρηση του άρθρου 16 θα υπάρξει δυνατότητα ελέγχου.
Μ' αυτή τη λογική θεωρούνται ιδιωτικά πανεπιστήμια τα διάφορα κολέγια και τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ) τα οποία συνεργάζονται με ξένα πανεπιστήμια και τα οποία, εντελώς αυθαίρετα, προσθέτουν στον τίτλο τους και τη λέξη «University».
Αυτά όμως τα παραρτήματα της εισαγόμενης ιδιωτικής εκπαίδευσης, όπως είναι γνωστό, δεν είναι και ούτε αναγνωρίζονται επισήμως ως πανεπιστήμια. Το επίπεδό τους, σε σχέση με τα δημόσια πανεπιστήμια, είναι πολύ πιο χαμηλό και στην ουσία βρίσκονται πολύ πιο κοντά στο επίπεδο της κατάρτισης, δηλαδή των ΙΕΚ, παρά των ΑΕΙ.
Σε τελική ανάλυση, η οποιαδήποτε κυβέρνηση, αν θέλει, μπορεί να ψηφίσει νόμους που θα τα περιορίζουν και θα τα ελέγχουν ή ακόμη και θα τα καταργούν.

Οι Λογιστές υφίστανται άμεσα τις αναδιαρθρώσεις στον τομέα της παιδείας, με την επιβολή της δια βίου κατάρτισης, που εφαρμόστηκε με τον νόμο 2515/97. Με τον νόμο αυτό, παρά και ενάντια στις αντιδράσεις του κλάδου, ουσιαστικά απαξιώθηκαν τα πτυχία, μιας και επιβάλλεται η συνεχής χειραγώγηση, μέσα από εξετάσεις, σεμινάρια αξιολόγησης και άδειες διαφορετικών κατηγοριών.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους – σες, να συμμετέχουν μαζικά στα συλλαλητήρια για την παιδεία, για να μην περάσουν οι αντιδραστικές αλλαγές που επιχειρεί το κεφάλαιο μέσω των κυβερνήσεων και των μηχανισμών της Ε.Ε. και να διεκδικήσουμε ένα πανεπιστήμιο, που εκτός από την παραγωγή και τη μετάδοση υψηλού επιπέδου γνώσης, θα διαμορφώνει επιστήμονες με σφαιρική αντίληψη του κοινωνικού γίγνεσθαι, οι οποίοι θα λειτουργούν πολλαπλώς ως θετικά πρότυπα για τον λαό και θα είναι ικανοί να υπηρετούν τις ανάγκες αλλά και να αναβαθμίζουν αποτελεσματικά τους στόχους, όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας κοινωνίας.
Να διεκδικήσουμε αυξήσεις των κονδυλίων για την παιδεία.

Το ΔΣ